Zacofanie, czyli pieluszki wielorazowe.

Piszę ten tekst, czekając na kuriera. Lada moment ma przybyć z paczką pełną pięknych pieluszek wielorazowych. Nie mam bladego pojęcia, co będę myślała o wielopieluchowaniu za tydzień, miesiąc i za rok. Na razie wiem tylko, że jaram się wzorami i nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła obejrzeć na żywo te cudeńka.

Oczekiwanie umilę sobie, pisząc o przyczynach, dla których zdecydowaliśmy się na te szalone zakupy. Być może po miesiącu używania, stwierdzę, że to był jednak zbyt dziki pomysł i wtedy lektura tego tekstu wyjaśni mi, co mną kierowało w chwilach zakupowej niepoczytalności :D

Pieluszki wielorazowe kojarzą się z tetrami, których używali nasi rodzice. Cóż… dzieci od zawsze trzeba było jakoś pieluchować i przypuszczam, że traktowano to jako zwyczajny, choć zapewne nużący obowiązek. Ale przełom, jakim było pojawienie się na rynku pieluszek jednorazowych, sprawił, że w bardzo krótkim czasie, tetry stały się symbolem ponurych lat sprzed cywilizacji, zacofaniem na miarę średniowiecza i ogólnie – złem. Właściwie to trudno się dziwić. Pieluchę materiałową trzeba założyć (dla jasności dodam – dziecku), potem zdjąć, potem uprać, potem wysuszyć, potem założyć… A pampka wystarczy założyć, zdjąć i wyrzucić. Zdecydowanie mniej roboty i mniej babrania się w… no sami wiecie w czym :P (o eufemizmach w pisaniu o pieluszkach przeczytacie niebawem)

No ale jak to z wynalazkami często bywa, po jakimś czasie przestajemy je postrzegać z hurraoptymistycznym entuzjazmem, a zaczynamy dostrzegać ich wady.

Dlaczego zdecydowaliśmy się na wielorazówki? Poniżej możecie przeczytać o naszych motywacjach.

KRYTERIUM EKONOMICZNE jest niebagatelne. Koszt wyprawki wielorazówkowej jest przerażający, ale okazuje się kroplą w morzu wydatków, gdy porównamy je do jednorazówek. Konkrety? Na nasz zestaw składający się z 6 pieluszek i 13 wkładów wydaliśmy w przybliżeniu 650 zł. Pewnie (o ile wkręcimy się w ten klimat) nasza kolekcja będzie się stopniowo powiększać, ale w założeniu taki pakiet startowy przy częstym praniu powinien wystarczyć. Do tej pory kupowaliśmy najtańsze jednorazówki, a i tak wyszło nam, że 650 zł wydajemy średnio w 4 miesiące. Powiem szczerze – aż mnie zatkało. Nie zdawałam sobie sprawy, że to aż tak poważna kwota.

KRYTERIUM ZDROWOTNE - wskazuje jednoznacznie – pieluszki jednorazowe są tak napakowane chemią, że po prostu nie mają prawa być zdrowe. Lektura paru artykułów na ten temat przyprawiła mnie o zawroty głowy. Tak naprawdę nikt nie wie, jaki wpływ na kondycję przyszłych pokoleń będzie miało powszechne stosowanie jednorazówek. Zwłaszcza bulwersujące są opinie niektórych naukowców, że używanie pamków przez chłopców może w przyszłości powodować problemy z płodnością. Słowo daję, nie chciałabym, żeby moja synowa miała kiedyś do mnie żal, bo nie chciało mi się prać pieluch własnego dziecka. 

KRYTERIUM EKOLOGICZNE – dla wielu najmniej istotne, a jednak warto wiedzieć, że jednorazówki rozkładają się nawet 500 lat, a biorąc pod uwagę, że jedno dziecko zużywa ich średnio 820 kg (dane za: http://ekodzieciak.pl/Obalamy-mity-pieluszki-do-prania,061.html ), okazuje się, że jesteśmy odpowiedzialni za niezły kawałek śmierdzącego wysypiska. Z książki Ekorodzice. Poradnik zielonych rodziców dowiedziałam się też ciekawej rzeczy: otóż grubsze nieczystości (wiecie, o czym mówię, no nie?) powinny trafiać do toalety, a stamtąd do kanalizacji, a nie na wysypisko śmieci, gdzie stanowią zagrożenie biologiczne. Tymczasem nie znam nikogo, kto tak robi. Przecież używamy jednorazówek, więc w ich cenie chcemy mieć też wygodę… Po przeczytaniu tej informacji doszłam do wniosku, że czas się przestawić na wielorazówki, bo skoro i tak powinnam czyścić pieluchy, to naprawdę wolę to robić w tańszej i zdrowszej wersji.

I oczywiście ładniejszej. Bo jest jeszcze KRYTERIUM ESTETYCZNE. Wystarczy rzut oka na ofertę sklepów z pieluszkami wielorazowymi, by zachwycić się tymi wzorami, kolorami, nadrukami… 

PS

Jako dziecko z przełomu epok nie załapałam się na pampersy… Co prawda moja matka chrzestna w prezencie z okazji włączenia do Kościoła podarowała mi 3 (słownie: trzy) pampersy sprowadzane na tę okazję ze stanów bądź upolowane w pewexie, ale nie zostały one nigdy użyte, ponieważ zdaniem mojej mamy żadna okazja nie była ich godna. W efekcie ja z nich wyrosłam i potem ubierałam w nie moje lalki... I pomyśleć, że raptem 5 lat później moja siostra – dziecię kapitalizmu – miała już pampersów pod dostatkiem ;) A ja nadal ubierałam moje lale w prezent z chrztu…

PPS

Uczciwie muszę dodać, że ten tekst popełniłam w styczniu, kiedy w mojej głowie zaczęła kiełkować szalona myśl o blogowaniu. Dlatego lada dzień możecie się spodziewać postu podsumowującego nasze dotychczasowe radosne zmagania z wielorazówkami :)